%0 Journal Article %T اثر مواجهه جنینی با سدیم کروموگلیکات روی فعالیت های شبه صرعی در نوزاد موش صحرایی %J مجله طب دامی ایران %I دانشگاه تهران %Z 2251-8894 %A زنده دل, مرتضی %A باباپور, وهاب %A هشمتیان, بهنام %D 2018 %\ 08/23/2018 %V 12 %N 3 %P 227-235 %! اثر مواجهه جنینی با سدیم کروموگلیکات روی فعالیت های شبه صرعی در نوزاد موش صحرایی %K فعالیت شبه صرعی %K مواجهه جنینی %K نوزاد %K موش صحرایی %K سدیم کروموگلیکات %R 10.22059/ijvm.2018.252228.1004877 %X زمینه مطالعه: امروزه صرع یکی از شایع‌ترین اختلالات عصبی جهان است. مست سل‌ها منبع اصلی هیستامین مغزی بوده و هیستامین موجود در آن‌ها نقش مهمی را در تعدیل تشنج ایفا می‌کند. سدیم کروموگلیکات جزء داروهای تثبیت کننده مست سل‌ها و به عنوان خط اول درمان در بیماری‌های آسم و ماستوسیتوز پیشنهاد شده است. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی اثر قرار گرفتن در معرض سدیم کروموگلیکات در دوره حساس بارداری بر استعداد بروز تشنج در فرزندان است. روش کار: در این مطالعه 12 سر موش صحرایی ماده به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند (n=4) که شامل: دو گروه پیش درمانی که دوزهای مختلف mg/kg 25 و 50 سدیم کروموگلیکات را بصورت داخل صفاقی و در طول هفته آخر آبستی دریافت کردند و گروه شاهد که با حجم برابر (ml 0.5) بافر فسفات سالین دریافت کرد. در روز 12 پس از زایمان، 8 نوزاد از میان فرزندان هر گروه انتخاب شدند. نوزادان پس از بیهوشی به دستگاه استریوتاکسی منتقل شده و میکرو الکترودها از طریق جراحی بر روی قشر مغز قرار گرفتند.  پس از ریکاوری نوزادان، فعالیت‌های شبه صرعی ناشی از پنتیلن تترازول بررسی شد. نتایج: داده‌های الکتروگرافیک گروه سدیم کروموگلیکات نشان دهنده کاهش در زمان تأخیر تشنج (زمان تزریق تا بروز اولین فعالیت تشنجی) و افزایش فرکانس/ دامنه اسپایک‌های تشنجی در مقایسه با گروه شاهد بود (0.05>p). همچنین بررسی فایل‌های ویدیویی نشان دهنده همسو بودن داده‌های رفتاری با وقایع الکتروگرافیک بود. نتیجه‌گیری نهایی: نتایج به دست آمده حاکی از افزایش استعداد بروز تشنج در نوزادانی است که در دوره جنینی با سدیم کروموگلیکات مواجهه داشته اند. %U https://ijvm.ut.ac.ir/article_67115_5a53ecea7f36615ad8b558a6099173de.pdf