دانشگاه تهران
مجله طب دامی ایران
2251-8894
6
4
2012
12
01
مطالعه آزمایشگاهی اثر مهار کنندگی عصاره سیر بر روی آئروموناس سوبریا
مطالعه آزمایشگاهی اثر مهار کنندگی عصاره سیر بر روی آئروموناس سوبریا
213
217
30220
10.22059/ijvm.2012.30220
EN
Mina
Amirifarahani
رحیم
پیغان
حسین
معتمدی
Journal Article
1970
01
01
زمینه مطالعه: خاصیت ضدباکتریایی گیاه سیر از زمانهای گذشته شناخته شده است اما گزارشی در مورد خواص ضدباکتریایی سیر بر باکتریهای ایجاد کننده بیماریهای ماهی وجود ندارد. هدف: هدف از این مطالعه استفاده سیر به عنوان ماده طبیعی برای پیشرفت وضعیت سلامت آبزیان می باشد. روش کار: برای این منظور عصاره خام سیر، آبی، اتانولی و متانولی برای مطالعه سمیت در شرایط آزمایشگاهی روی باکتری آئروموناس سوبریا به وسیله دیسک دفیوژن و لوله آزمایش استفاده شد. نتایج: با توجه به نتایج بدست آمده در غلظت mg/mL200 و400 عصاره اتانولی سیر، به ترتیب هاله عدم رشد mm7 و10 گزارش شد. هیچ هاله عدم رشدی برای تمام غلظتهای متانولی عصاره سیر یافت نشد. در عصاره آبی سیر هاله عدم رشد برای غلظت mg/mL200،100 و 400 به ترتیب mm8، 10و 14 گزارش شد. برای عصاره خام سیر در غلظت 50% و 100% هاله عدم رشد mm8 و 27 بود. MIC آئروموناس سوبریا برای عصاره اتانولی، عصاره آبی به ترتیب mg/mL200 و400 و برای عصاره خام سیر 10% بر آورد شد. MBCبرای این عصاره به ترتیب mg/mL300 و100 و برای عصاره خام سیر 25% تخمین زده شد. نتیجه گیرینهایی: اطلاعات ما نشان داد که عصاره خام و آبی سیر دارای بیشترین اثر ضد باکتریایی میباشد. عصاره اتانولی دارای کمترین اثر آنتی باکتریال وعصاره متانولی فاقد اثر آنتی باکتریال میباشد. بنابراین عصاره سیر میتواند رشد آئروموناس سوبریا را که یک پاتوژن مهم ماهی است مهار کرده و ارزش درمانی داشته باشد.
زمینه مطالعه: خاصیت ضدباکتریایی گیاه سیر از زمانهای گذشته شناخته شده است اما گزارشی در مورد خواص ضدباکتریایی سیر بر باکتریهای ایجاد کننده بیماریهای ماهی وجود ندارد. هدف: هدف از این مطالعه استفاده سیر به عنوان ماده طبیعی برای پیشرفت وضعیت سلامت آبزیان می باشد. روش کار: برای این منظور عصاره خام سیر، آبی، اتانولی و متانولی برای مطالعه سمیت در شرایط آزمایشگاهی روی باکتری آئروموناس سوبریا به وسیله دیسک دفیوژن و لوله آزمایش استفاده شد. نتایج: با توجه به نتایج بدست آمده در غلظت mg/mL200 و400 عصاره اتانولی سیر، به ترتیب هاله عدم رشد mm7 و10 گزارش شد. هیچ هاله عدم رشدی برای تمام غلظتهای متانولی عصاره سیر یافت نشد. در عصاره آبی سیر هاله عدم رشد برای غلظت mg/mL200،100 و 400 به ترتیب mm8، 10و 14 گزارش شد. برای عصاره خام سیر در غلظت 50% و 100% هاله عدم رشد mm8 و 27 بود. MIC آئروموناس سوبریا برای عصاره اتانولی، عصاره آبی به ترتیب mg/mL200 و400 و برای عصاره خام سیر 10% بر آورد شد. MBCبرای این عصاره به ترتیب mg/mL300 و100 و برای عصاره خام سیر 25% تخمین زده شد. نتیجه گیرینهایی: اطلاعات ما نشان داد که عصاره خام و آبی سیر دارای بیشترین اثر ضد باکتریایی میباشد. عصاره اتانولی دارای کمترین اثر آنتی باکتریال وعصاره متانولی فاقد اثر آنتی باکتریال میباشد. بنابراین عصاره سیر میتواند رشد آئروموناس سوبریا را که یک پاتوژن مهم ماهی است مهار کرده و ارزش درمانی داشته باشد.
https://ijvm.ut.ac.ir/article_30220_869610c2b666bf3ef212f11b29ff65fb.pdf
دانشگاه تهران
مجله طب دامی ایران
2251-8894
6
4
2012
12
01
تعیین تیپ مولکولی روتاویروسهای گروه A گاوی در سه استان تهران، البرز و قزوین
تعیین تیپ مولکولی روتاویروسهای گروه A گاوی در سه استان تهران، البرز و قزوین
219
226
30221
10.22059/ijvm.2012.30221
EN
Omid
Madadkar
0000-0001-6693-3952
امید
مددگار
هادی
کیوانفر
تقی
زهرایی صالحی
اکبر
مهدی زاده دستجردی
فرهاد
موسی خانی
روح الله
کامیابی
Journal Article
1970
01
01
زمینه مطالعه: روتاویروس های گروه A گاوی، یکی از مهمترین عوامل مسبب گاستروانتریت و اسهال در گوساله های تازه متولد شده هستند.هدف: در این مطالعه تیپ های اصلی این ویروس ها با روش های مولکولی تعیین تیپ شدند. روش کار: در طی دو سال 125 نمونه مدفوع از گوساله های زیر دو ماه مبتلا به اسهال از 26 گاوداری صنعتی استان های تهران،البرز و قزوین که از بزرگترین مراکز پرورش گاو در ایران هستند، جمع آوری شدند. با استفاده از روش ELISA حضور روتاویروسهای گروه A در 2/39( %49 از 125) کل نمونهها مورد تایید قرار گرفت.به منظور تعیین ژنوتیپ های G و P 35 نمونه مثبت در آزمون ELISA با استفاده از seminested multiplex RT-PCR مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج:از میان ژنوتیپ های G حضور ژنوتیپ های 10G(1/57)% و 6G(9/22)% مورد تایید قرار گرفت. عفونت همزمان با دو ژنوتیپ 10G و 6G در 7/5( %2 از 35) نمونه ها دیده شد.همچنین در مورد ژنوتیپ های P، ]11P[ شایع ترین ژنوتیپ شناخته شد (4/71)% و بعد از آن ژنوتیپ ]5P[(3/14)% قرار داشت. در این مطالعه ژنوتیپ های 8G و ]1P [ دیده نشد. ترکیب ژنوتیپ های موجود در این مطالعه شامل -like strains223] (B11P[10G)، ] (UK-like strains)5P[6G و -like strains)4] (KN11P[6G بود که درصد وقوع هرکدام به ترتیب 4/51، 3/14و 6/8 بود. در 85/2% نمونهها ترکیب ژنتیکی ]11P[10/G6G دیده شد. نتیجهگیرینهایی:بنا بر اطلاعات موجود، در این مطالعه برای اولین بار ژنوتیپهای P روتاویروس های گروه A گاو در ایران انجام شده است. همچنین در این مطالعه برای اولین بار در ایران ترکیب کامل ژنوتیپی رایج ترین سویه های روتاویروس گروه A گاوی، گزارش می شود. نتیجه این تحقیق همچنین حاکی از آن است که در طی سالهای اخیر میزان وقوع ژنوتیپ های G در سه استان تهران، البرز و قزوین نسبت به مطالعات قبلی تغییر یافته است.
زمینه مطالعه: روتاویروس های گروه A گاوی، یکی از مهمترین عوامل مسبب گاستروانتریت و اسهال در گوساله های تازه متولد شده هستند.هدف: در این مطالعه تیپ های اصلی این ویروس ها با روش های مولکولی تعیین تیپ شدند. روش کار: در طی دو سال 125 نمونه مدفوع از گوساله های زیر دو ماه مبتلا به اسهال از 26 گاوداری صنعتی استان های تهران،البرز و قزوین که از بزرگترین مراکز پرورش گاو در ایران هستند، جمع آوری شدند. با استفاده از روش ELISA حضور روتاویروسهای گروه A در 2/39( %49 از 125) کل نمونهها مورد تایید قرار گرفت.به منظور تعیین ژنوتیپ های G و P 35 نمونه مثبت در آزمون ELISA با استفاده از seminested multiplex RT-PCR مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج:از میان ژنوتیپ های G حضور ژنوتیپ های 10G(1/57)% و 6G(9/22)% مورد تایید قرار گرفت. عفونت همزمان با دو ژنوتیپ 10G و 6G در 7/5( %2 از 35) نمونه ها دیده شد.همچنین در مورد ژنوتیپ های P، ]11P[ شایع ترین ژنوتیپ شناخته شد (4/71)% و بعد از آن ژنوتیپ ]5P[(3/14)% قرار داشت. در این مطالعه ژنوتیپ های 8G و ]1P [ دیده نشد. ترکیب ژنوتیپ های موجود در این مطالعه شامل -like strains223] (B11P[10G)، ] (UK-like strains)5P[6G و -like strains)4] (KN11P[6G بود که درصد وقوع هرکدام به ترتیب 4/51، 3/14و 6/8 بود. در 85/2% نمونهها ترکیب ژنتیکی ]11P[10/G6G دیده شد. نتیجهگیرینهایی:بنا بر اطلاعات موجود، در این مطالعه برای اولین بار ژنوتیپهای P روتاویروس های گروه A گاو در ایران انجام شده است. همچنین در این مطالعه برای اولین بار در ایران ترکیب کامل ژنوتیپی رایج ترین سویه های روتاویروس گروه A گاوی، گزارش می شود. نتیجه این تحقیق همچنین حاکی از آن است که در طی سالهای اخیر میزان وقوع ژنوتیپ های G در سه استان تهران، البرز و قزوین نسبت به مطالعات قبلی تغییر یافته است.
https://ijvm.ut.ac.ir/article_30221_ba97e04aadf95222af1c60c7edc0e20f.pdf
دانشگاه تهران
مجله طب دامی ایران
2251-8894
6
4
2012
12
01
مطالعه مقایسهای کلونیزاسیون سویههای استاندارد و موتانت hilA سالمونلا انتریتیدیس در مرغهای تخمگذار
مطالعه مقایسهای کلونیزاسیون سویههای استاندارد و موتانت hilA سالمونلا انتریتیدیس در مرغهای تخمگذار
227
233
30222
10.22059/ijvm.2012.30222
EN
Mohammad
Madadi
Mohamad
Hasanzadeh
0000-0003-2288-417X
Gholamraza
Nikbakhat
0000-0002-2970-5827
Majid
Masoudifard
0000-0001-9087-6919
حمید
شجاعی
Journal Article
1970
01
01
زمینه مطالعه:مقایسه بیماریزایی بین سالمونلا انتریتیدیس و سویه باکتری موتانت یافته ژن hilA آن، در مرغهای تخم گذار. هدف: بررسی اهمیت ژن hilA باکتری سالمونلا انتریتیدیس، بر میزان کلونیزاسیون در امعاء و احشای داخلی مرغهای تخم گذار و میزان دفع آن از طریق مدفوع و تخم مرغهای تولیدی. روش کار: در دو گروه از مرغ های تخم گذار، تعداد 1010cfu باکتری از دو سویه سالمونلا انتریتیدیس موتانت یافته در ژن hilA و باکتری سالمونلا اصلی یا استاندارد آن، بصورت داخل دهانی تلقیح و سپس میزان جایگزینی این دو سویه باکتری در ارگان های مختلف آنها با هم مقایسه شدند. نتایج: میزان کلونیزاسیون باکتری در بافت های کبد، طحال، سکوم، روده کوچک، واژن و کلواک آن گروه از پرندههایی که با سویه سالمونلا موتانت یافته آلوده شدند کمتر از پرندگانی بود که با سوش اصلی آن باکتری تلقیح شده بودند. میزان سالمونلای جدا شده از سوابهای کلواکی مرغهای گروه hilA کمتر از مرغ هایی بود که با باکتری سالمونلای استاندارد آلوده شده بودند. اما تفاوت قابل ملاحظهای در میزان جداسازی باکتری از نواحی رحمی (مگنوم و ایستموس) دوگروه از مرغ های مورد مطالعه مشاهده نشد. ضمن اینکه با استفاده از آزمایش PCR، ژن hilA سالمونلا، فقط در بافت های آلوده پرنده هایی که سالمونلا استاندارد را دریافت کرده بودند، مورد شناسایی قرار گرفت و ژن hilA در بافت های گروه دیگر از مرغان مشاهده نگردید. نتیجه گیرینهایی: این مطالعه نشان داد که ژن hilA باکتری سالمونلا انتریتیدیس در جایگزینی باکتری در ارگانهای داخلی مرغهای تخمگذار نقش بارزی دارد ولی این تاثیر انحصاری نبوده و احتمالاً مکانیسم ها و ژن های دیگری هم در تهاجم این باکتری نقش ایفا میکنند.
زمینه مطالعه:مقایسه بیماریزایی بین سالمونلا انتریتیدیس و سویه باکتری موتانت یافته ژن hilA آن، در مرغهای تخم گذار. هدف: بررسی اهمیت ژن hilA باکتری سالمونلا انتریتیدیس، بر میزان کلونیزاسیون در امعاء و احشای داخلی مرغهای تخم گذار و میزان دفع آن از طریق مدفوع و تخم مرغهای تولیدی. روش کار: در دو گروه از مرغ های تخم گذار، تعداد 1010cfu باکتری از دو سویه سالمونلا انتریتیدیس موتانت یافته در ژن hilA و باکتری سالمونلا اصلی یا استاندارد آن، بصورت داخل دهانی تلقیح و سپس میزان جایگزینی این دو سویه باکتری در ارگان های مختلف آنها با هم مقایسه شدند. نتایج: میزان کلونیزاسیون باکتری در بافت های کبد، طحال، سکوم، روده کوچک، واژن و کلواک آن گروه از پرندههایی که با سویه سالمونلا موتانت یافته آلوده شدند کمتر از پرندگانی بود که با سوش اصلی آن باکتری تلقیح شده بودند. میزان سالمونلای جدا شده از سوابهای کلواکی مرغهای گروه hilA کمتر از مرغ هایی بود که با باکتری سالمونلای استاندارد آلوده شده بودند. اما تفاوت قابل ملاحظهای در میزان جداسازی باکتری از نواحی رحمی (مگنوم و ایستموس) دوگروه از مرغ های مورد مطالعه مشاهده نشد. ضمن اینکه با استفاده از آزمایش PCR، ژن hilA سالمونلا، فقط در بافت های آلوده پرنده هایی که سالمونلا استاندارد را دریافت کرده بودند، مورد شناسایی قرار گرفت و ژن hilA در بافت های گروه دیگر از مرغان مشاهده نگردید. نتیجه گیرینهایی: این مطالعه نشان داد که ژن hilA باکتری سالمونلا انتریتیدیس در جایگزینی باکتری در ارگانهای داخلی مرغهای تخمگذار نقش بارزی دارد ولی این تاثیر انحصاری نبوده و احتمالاً مکانیسم ها و ژن های دیگری هم در تهاجم این باکتری نقش ایفا میکنند.
https://ijvm.ut.ac.ir/article_30222_2d021714d7296d22342a0ffae2500637.pdf
دانشگاه تهران
مجله طب دامی ایران
2251-8894
6
4
2012
12
01
مطالعه فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت بتالاکتامازهای وسیع الطیف در جدایههای سالمونلای بدست امده از منابع طیور در ایران
مطالعه فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت بتالاکتامازهای وسیع الطیف در جدایههای سالمونلای بدست امده از منابع طیور در ایران
235
240
30223
10.22059/ijvm.2012.30223
EN
Seyed Mostafa
Peighambari
0000-0001-9166-1303
مارال
رحمانی
Journal Article
1970
01
01
زمینـه مـطالعه: طیور و محصولات طیور یکی از مهمترین منابع عفونت سالمونلا برای انسان میباشند. افزایش وقوع مقاومتهای آنتی بیوتیکی دربین جدایههای سالمونلا به عنوان یک خطر جدی برای بهداشت عمومی مطرح شده است. جستجوی تولید کنندههای بتالاکتامازهای مقاوم در بین گونههای سالمونلا در سالهای اخیر افزایش یافته است. هدف: هدف از این مطالعه، جستجوی الگوهای مقاومت جدایههای سالمونلا و ردیابی حضور ژنهای مقاوم به بتالاکتامازهای وسیع الطیف (ESBLs ) در فارم ها و کشتارگاه های طیور در نقاط مختلف ایران بود. روش کار: تعداد 314 جدایه سالمونلا شامل 272 جدایه طیوری و 42 جدایه انسانی در طی سالهای 2005-2011 جمع آوری و برای تعیین الگوهای مقاومت آنتی بیوتیکی و حضور ژنهای بتالاکتامازهای وسیع الطیف مورد مطالعه قرار گرفتند. تعیین حساسیت ضد میکروبی جدایهها بر اساس روش استاندارد دیسک دیفوژیون نسبت به 16 عامل ضد میکروبی انجام پذیرفت. برای ردیابی ژنهای ESBLs روش PCR با استفاده از پرایمرهای ویژه جستجوکننده گروه CTX-M و CMY برای 30 جدایه از 61 جدایه مقاوم در آزمایشهای فنوتیپی به کار گرفته شد. نتایج: بر اساس نتایج حاصله، بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در بین جدایه های طیوری به سفوروکسیم و در بین جدایههای انسانی به سفیکسیم مشاهده گردید. همچنین مقاومت چندگانه به آنتی بیوتیکها حداکثر به 7 دارو بود. آزمایش PCR انجام شده برای تمامی جدایهها از لحاظ حضور ژن CTX-M و CMY منفی بود. نتیجه گیرینهایی: نتایج حاصله از این مطالعه نشان داد پدیده مقاومت چندگانه دارویی در بین جدایههای سالمونلای طیور به علت احتمال انتقال از طریق زنجیره غذایی از اهمیت ویژهای برای سلامت عمومی برخوردار میباشند.
زمینـه مـطالعه: طیور و محصولات طیور یکی از مهمترین منابع عفونت سالمونلا برای انسان میباشند. افزایش وقوع مقاومتهای آنتی بیوتیکی دربین جدایههای سالمونلا به عنوان یک خطر جدی برای بهداشت عمومی مطرح شده است. جستجوی تولید کنندههای بتالاکتامازهای مقاوم در بین گونههای سالمونلا در سالهای اخیر افزایش یافته است. هدف: هدف از این مطالعه، جستجوی الگوهای مقاومت جدایههای سالمونلا و ردیابی حضور ژنهای مقاوم به بتالاکتامازهای وسیع الطیف (ESBLs ) در فارم ها و کشتارگاه های طیور در نقاط مختلف ایران بود. روش کار: تعداد 314 جدایه سالمونلا شامل 272 جدایه طیوری و 42 جدایه انسانی در طی سالهای 2005-2011 جمع آوری و برای تعیین الگوهای مقاومت آنتی بیوتیکی و حضور ژنهای بتالاکتامازهای وسیع الطیف مورد مطالعه قرار گرفتند. تعیین حساسیت ضد میکروبی جدایهها بر اساس روش استاندارد دیسک دیفوژیون نسبت به 16 عامل ضد میکروبی انجام پذیرفت. برای ردیابی ژنهای ESBLs روش PCR با استفاده از پرایمرهای ویژه جستجوکننده گروه CTX-M و CMY برای 30 جدایه از 61 جدایه مقاوم در آزمایشهای فنوتیپی به کار گرفته شد. نتایج: بر اساس نتایج حاصله، بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در بین جدایه های طیوری به سفوروکسیم و در بین جدایههای انسانی به سفیکسیم مشاهده گردید. همچنین مقاومت چندگانه به آنتی بیوتیکها حداکثر به 7 دارو بود. آزمایش PCR انجام شده برای تمامی جدایهها از لحاظ حضور ژن CTX-M و CMY منفی بود. نتیجه گیرینهایی: نتایج حاصله از این مطالعه نشان داد پدیده مقاومت چندگانه دارویی در بین جدایههای سالمونلای طیور به علت احتمال انتقال از طریق زنجیره غذایی از اهمیت ویژهای برای سلامت عمومی برخوردار میباشند.
https://ijvm.ut.ac.ir/article_30223_509d8b94edc790f4e0ca9085f471f000.pdf
دانشگاه تهران
مجله طب دامی ایران
2251-8894
6
4
2012
12
01
بررسی اثر بره موم محصول زنبور عسل بر رشد و برخی فاکتورهای ایمنی وخونی ماهی برزم
بررسی اثر بره موم محصول زنبور عسل بر رشد و برخی فاکتورهای ایمنی وخونی ماهی برزم
249
257
30224
10.22059/ijvm.2012.30224
EN
Mojtaba
Alishahi
عبدالحسین
جانگران نژاد
Journal Article
1970
01
01
زمینه مطالعه: بره موم، محصول جنبی زنبور عسل، برای قرنها بصورت تجربی و به عنوان محرک ایمنی مورد توجه بوده است. هدف: در این تحقیق اثرات تجویز بره موم بر فاکتورهای رشد، پاسخ ایمنی ذاتی و پارامترهای خونی ماهی برزم مورد ارزیابی قرار گرفت. روش کار: 360 قطعه ماهیها با خوراک حاوی 0، 0/1، 5/0 و 1% عصاره الکلی بره موم (PEE)در خوراک به مدت 60 روز تغذیه گردیدند. در انتهای تحقیق فاکتورهای ایمنی (میزان فعالیت لایزوزیم سرم، قدرت باکتری کشی سرم،فعالیت کمپلمان، پروتئین تام و میزان ایمونوگلوبولین سرم) و پارامترهای خونی (شامل تعداد گلبولهای قرمز، تعداد گلبولهای سفید، هموگلوبین، هماتوکریت و اندیسهای گلبولی (MCV, MCH,MCHC) بین تیمارها مقایسه گردید. بعلاوه فاکتورهای رشد نیز بین تیمارها مقایسه گردید. سپس ماهیها با باکتری آئروموناس هیدروفیلا بصورت تزریق داخل صفاقی چالش داده شده و تلفات در مدت 10 روز ثبت شد. نتایج: افزایش معنی دار فعالیت لایزوزیم سرم و قدرت باکتی کشی سرم، میزان پروتئین تام و تعداد گلبولهای سفید خونی در تیمارهای 5/0 و 1% نسبت به تیمار کنترل بود)05/0(p<. در صورتیکه در فاکتورهای رشد (ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و میزان بازده غذایی) و فاکتورهای خونی تغییر معنیداری ایجاد نگردید .)05/0(p> ضمنا تلفات بعد از چالش با باکتری زنده آئروموناس هیدروفیلا نیز تنها در تیمار 5/0% کاهش معنی داری در میزان تلفات نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد. نتیجه گیری نهایی: اضافه نمودن 5/0% عصاره الکلی بره موم به خوراک ماهی برزم باعث تحریک برخی پاسخ های ایمنی و افزایش مقاومت در برابر عفونت باکتریایی میگردد، هرچند تجویز این ماده در خوراک تاثیری در شاخصهای رشد و فاکتورهای خونی این ماهی ندارد.
زمینه مطالعه: بره موم، محصول جنبی زنبور عسل، برای قرنها بصورت تجربی و به عنوان محرک ایمنی مورد توجه بوده است. هدف: در این تحقیق اثرات تجویز بره موم بر فاکتورهای رشد، پاسخ ایمنی ذاتی و پارامترهای خونی ماهی برزم مورد ارزیابی قرار گرفت. روش کار: 360 قطعه ماهیها با خوراک حاوی 0، 0/1، 5/0 و 1% عصاره الکلی بره موم (PEE)در خوراک به مدت 60 روز تغذیه گردیدند. در انتهای تحقیق فاکتورهای ایمنی (میزان فعالیت لایزوزیم سرم، قدرت باکتری کشی سرم،فعالیت کمپلمان، پروتئین تام و میزان ایمونوگلوبولین سرم) و پارامترهای خونی (شامل تعداد گلبولهای قرمز، تعداد گلبولهای سفید، هموگلوبین، هماتوکریت و اندیسهای گلبولی (MCV, MCH,MCHC) بین تیمارها مقایسه گردید. بعلاوه فاکتورهای رشد نیز بین تیمارها مقایسه گردید. سپس ماهیها با باکتری آئروموناس هیدروفیلا بصورت تزریق داخل صفاقی چالش داده شده و تلفات در مدت 10 روز ثبت شد. نتایج: افزایش معنی دار فعالیت لایزوزیم سرم و قدرت باکتی کشی سرم، میزان پروتئین تام و تعداد گلبولهای سفید خونی در تیمارهای 5/0 و 1% نسبت به تیمار کنترل بود)05/0(p<. در صورتیکه در فاکتورهای رشد (ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و میزان بازده غذایی) و فاکتورهای خونی تغییر معنیداری ایجاد نگردید .)05/0(p> ضمنا تلفات بعد از چالش با باکتری زنده آئروموناس هیدروفیلا نیز تنها در تیمار 5/0% کاهش معنی داری در میزان تلفات نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد. نتیجه گیری نهایی: اضافه نمودن 5/0% عصاره الکلی بره موم به خوراک ماهی برزم باعث تحریک برخی پاسخ های ایمنی و افزایش مقاومت در برابر عفونت باکتریایی میگردد، هرچند تجویز این ماده در خوراک تاثیری در شاخصهای رشد و فاکتورهای خونی این ماهی ندارد.
https://ijvm.ut.ac.ir/article_30224_8bb3015bc726fc1f174c0b4612909a7d.pdf
دانشگاه تهران
مجله طب دامی ایران
2251-8894
6
4
2012
12
01
زنده مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ریزپوشانی شده با آلژینات و پری بیوتیک در سس مایونز
زنده مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ریزپوشانی شده با آلژینات و پری بیوتیک در سس مایونز
259
264
30225
10.22059/ijvm.2012.30225
EN
Nima
Mohammadi
حامد
اهری
مریم
فهیم دانش
محمد علی
خسروی زنجانی
امیر علی
انوار
انعام
شکری
Journal Article
1970
01
01
زمینه مطالعه: امروزه ریزپوشانی سلولهای پروبیوتیکی یکی از جدیدترین روشها به منظور افزایش قابلیت زنده مانی پروبیوتیکها در فرایندهای مواد غذایی است. لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به عنوان یک باکتری پروبیوتیک دارای اثرات سلامت بخش زیادی میباشد و قابلیت زیستی اندک این باکتری در فراوردههای غذایی و شرایط نامناسب همواره توسط پژوهشگران مورد مطالعه قرار گرفته شده است. هدف: در این مطالعه، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به حالت آزاد و ریزپوشانی شده به سس مایونز افزوده شد و زنده مانی آن در طی 30 روز نگهداری در دمای oC 4 مورد ارزیابی قرار گرفت. روش کار: لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس )1643 (PTCC به روش امولسیون بوسیله آلژینات کلسیم و نشاسته مقاوم ذرت ریزپوشانی شد و زنده مانی، pH و ویژگیهای حسی سس مایونز ارزیابی شد و اندازه و شکل کپسولها تشکیل شده با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: ریزپوشانی با آلژینات کلسیم و نشاسته مقاوم در افزایش زنده مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، تاثیر معنیداری(05/0)p<نسبت به حالت آزاد در سس مایونز داشت. تفاوت قابل ملاحظهایی از نظر ساختار و شکل کپسولها با نشاسته مقاوم توسط میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی مشاهده نشد و ریزپوشانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ویژگیهای حسی محصول را بهبود داد. نتیجه گیرینهایی: ریزپوشانی، زنده مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس را در سس مایونز افزایش می دهد.
زمینه مطالعه: امروزه ریزپوشانی سلولهای پروبیوتیکی یکی از جدیدترین روشها به منظور افزایش قابلیت زنده مانی پروبیوتیکها در فرایندهای مواد غذایی است. لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به عنوان یک باکتری پروبیوتیک دارای اثرات سلامت بخش زیادی میباشد و قابلیت زیستی اندک این باکتری در فراوردههای غذایی و شرایط نامناسب همواره توسط پژوهشگران مورد مطالعه قرار گرفته شده است. هدف: در این مطالعه، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به حالت آزاد و ریزپوشانی شده به سس مایونز افزوده شد و زنده مانی آن در طی 30 روز نگهداری در دمای oC 4 مورد ارزیابی قرار گرفت. روش کار: لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس )1643 (PTCC به روش امولسیون بوسیله آلژینات کلسیم و نشاسته مقاوم ذرت ریزپوشانی شد و زنده مانی، pH و ویژگیهای حسی سس مایونز ارزیابی شد و اندازه و شکل کپسولها تشکیل شده با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: ریزپوشانی با آلژینات کلسیم و نشاسته مقاوم در افزایش زنده مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، تاثیر معنیداری(05/0)p<نسبت به حالت آزاد در سس مایونز داشت. تفاوت قابل ملاحظهایی از نظر ساختار و شکل کپسولها با نشاسته مقاوم توسط میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی مشاهده نشد و ریزپوشانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ویژگیهای حسی محصول را بهبود داد. نتیجه گیرینهایی: ریزپوشانی، زنده مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس را در سس مایونز افزایش می دهد.
https://ijvm.ut.ac.ir/article_30225_0b33729de2c7df7e85eef020dd041dfe.pdf
دانشگاه تهران
مجله طب دامی ایران
2251-8894
6
4
2012
12
01
لیپیدوز کبدی در یک قطعه مرغ مینا (اکریدوترس تریستیس) مرتبط با پودودرماتیت و مصرف دان پلت جوجه گوشتی
لیپیدوز کبدی در یک قطعه مرغ مینا (اکریدوترس تریستیس) مرتبط با پودودرماتیت و مصرف دان پلت جوجه گوشتی
279
283
30226
10.22059/ijvm.2012.30226
EN
سید احمد
مدنی
علی
حاتم خانی
سارنگ
سروری
Journal Article
1970
01
01
سابقه: یک قطعه مینای معمولی (اکریدوترس تریستیس) با علائم شدید دپرسیون پیش رونده، بی اشتهایی و ناتوانی، و با تاریخچه دو ماهه درگیری با پودودرماتیت متوسط ارجاع داده شد. یافته های بالینی: بزرگ شدگی کبد به صورت بالینی و با کمک رادیولوژی تشخیص داده شد. ساعاتی پس از مراجعه، پرنده تلف شد. آزمایشات تشخیصی: بزرگ شدگی کبد همراه با تغییر رنگ زرد تا قهوهای آن طی معاینات پس از مرگ مشاهده گردید. پس از مطالعات بافت شناسی، لیپیدوز کبدی به عنوان مهمترین ضایعه تشخیص داده شد. ارزیابی نهایی: احتمالاً سوء مدیریت در نگهداری این پرنده شامل تغذیه با جیره دارای انرژی زیاد، همراه با نگهداری پرنده در قفس بسیار کوچک و فراهم نمودن تنها یک چوب زیر پا با کیفیت پایین، در نتیجه محدود نمودن تحرک پرنده و وقوع پودودرماتیت ناشی از این وضعیت، موجب مستعد شدن به این اختلال متابولیک شده است. با توجه به گونه پرنده، فراهم نمودن جیره و محل نگهداری مناسب برای داشتن پرنده خانگی سالم ضروری به نظر میرسد که این مسأله گاهی از سوی صاحبان بی اطلاع یا بی دقت این پرندگان، نادیده گرفته میشود.
سابقه: یک قطعه مینای معمولی (اکریدوترس تریستیس) با علائم شدید دپرسیون پیش رونده، بی اشتهایی و ناتوانی، و با تاریخچه دو ماهه درگیری با پودودرماتیت متوسط ارجاع داده شد. یافته های بالینی: بزرگ شدگی کبد به صورت بالینی و با کمک رادیولوژی تشخیص داده شد. ساعاتی پس از مراجعه، پرنده تلف شد. آزمایشات تشخیصی: بزرگ شدگی کبد همراه با تغییر رنگ زرد تا قهوهای آن طی معاینات پس از مرگ مشاهده گردید. پس از مطالعات بافت شناسی، لیپیدوز کبدی به عنوان مهمترین ضایعه تشخیص داده شد. ارزیابی نهایی: احتمالاً سوء مدیریت در نگهداری این پرنده شامل تغذیه با جیره دارای انرژی زیاد، همراه با نگهداری پرنده در قفس بسیار کوچک و فراهم نمودن تنها یک چوب زیر پا با کیفیت پایین، در نتیجه محدود نمودن تحرک پرنده و وقوع پودودرماتیت ناشی از این وضعیت، موجب مستعد شدن به این اختلال متابولیک شده است. با توجه به گونه پرنده، فراهم نمودن جیره و محل نگهداری مناسب برای داشتن پرنده خانگی سالم ضروری به نظر میرسد که این مسأله گاهی از سوی صاحبان بی اطلاع یا بی دقت این پرندگان، نادیده گرفته میشود.
https://ijvm.ut.ac.ir/article_30226_3f74e63380003e98a18c926ba36a277e.pdf
دانشگاه تهران
مجله طب دامی ایران
2251-8894
6
4
2012
12
01
جدا سازی و مطالعه ویژگیهای پروبیوتیکی و تکنولوژیکی لاکتوباسیلوسهای موجود در
پنیرهای منطقه لیقوان
جدا سازی و مطالعه ویژگیهای پروبیوتیکی و تکنولوژیکی لاکتوباسیلوسهای موجود در
پنیرهای منطقه لیقوان
265
272
30227
10.22059/ijvm.2012.30227
EN
حمید
میرزایی
فرزام
هاتفی
Journal Article
1970
01
01
زمینه مطالعه: پروبیوتیکها بخصوص لاکتوباسیلوس ها از مهمترین میکروارگانیسمهائی هستند که در صنعت غذا مورد استفاده قرار میگیرند. جداسازی و شناسائی پروبیوتیکها از فرآوردههای محلی امر ضروری میباشد. هدف: هدف از تحقیق حاضر جدا سازی سویههای لاکتوباسیلوس از پنیر های سنتی لیقوان و مطالعه ویژگیهای تکنولوژیکی و پروبیوتیکی آنها جهت استفاده بعنوان مایه ی کشت بود. مواد و روش کار: برای این منظور 15 نمونه از پنیرهای سنتی لیقوان بطور تصادفی انتخاب گردید. ابتدا سویههای لاکتوباسیلوس بر اساس روش کشت و خصوصیات بیوشیمیائی جدا سازی و سپس براساس روش PCR روی ژن S rRNA16 مورد تایید قرار گرفت. خصوصیات پروبیوتیکی جدایهها بر اساس مقاومت در مقابل اسید و صفرا ارزیابی شد. حسایت جدایهها نسبت به 8 آنتی بیوتیک مهم مطالعه شد. خصوصیات تکنولوژیکی آنها بر اساس قدرت تولید اسید، میزان تحمل غلظت نمک، همچنین میزان فعالیت پروتئولیتیکی و لیپولیتیکی جدایهها نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: در مجموع 12 سویه لاکتوباسیلوس جدا سازی شد که 10 جدایه مربوط به گونههای مختلف لاکتوباسیلوس پلانتاروم و دو جدایه مربوط به لاکتوباسیلوس بولگاریکوس بود. تمامی جدایه ها نسبت به 3% و 9 جدایه نسبت به 6-8% نمک مقاوم بودند. دو جدایه بصورت کامل، 4 جدایه بصورت متوسط، 4 جدایه بصورت ضعیف نسبت به pH برابر 55/1 مقاوم بوده و 1 جدایه حساس بود. به غیر از یک مورد همه جدایهها نسبت به غلظت 03/0% از املاح صفراوی مقاوم بودند. تعدادی از جدایهها نسبت به اریترومایسین، آمپی سیلین، آمیکاسین و ریفامپین حساس بودند. نتیجه گیرینهایی: نتایج این تحقیق نشان داد که اکثر اکتوباسیلوسهای جدا شده از پنیر لیقوان میتوانند به عنوان مایه های کشت و یا پروبیوتیک در تولید غذاهای عملکردی مورد استفاده قرار گیرند.
زمینه مطالعه: پروبیوتیکها بخصوص لاکتوباسیلوس ها از مهمترین میکروارگانیسمهائی هستند که در صنعت غذا مورد استفاده قرار میگیرند. جداسازی و شناسائی پروبیوتیکها از فرآوردههای محلی امر ضروری میباشد. هدف: هدف از تحقیق حاضر جدا سازی سویههای لاکتوباسیلوس از پنیر های سنتی لیقوان و مطالعه ویژگیهای تکنولوژیکی و پروبیوتیکی آنها جهت استفاده بعنوان مایه ی کشت بود. مواد و روش کار: برای این منظور 15 نمونه از پنیرهای سنتی لیقوان بطور تصادفی انتخاب گردید. ابتدا سویههای لاکتوباسیلوس بر اساس روش کشت و خصوصیات بیوشیمیائی جدا سازی و سپس براساس روش PCR روی ژن S rRNA16 مورد تایید قرار گرفت. خصوصیات پروبیوتیکی جدایهها بر اساس مقاومت در مقابل اسید و صفرا ارزیابی شد. حسایت جدایهها نسبت به 8 آنتی بیوتیک مهم مطالعه شد. خصوصیات تکنولوژیکی آنها بر اساس قدرت تولید اسید، میزان تحمل غلظت نمک، همچنین میزان فعالیت پروتئولیتیکی و لیپولیتیکی جدایهها نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: در مجموع 12 سویه لاکتوباسیلوس جدا سازی شد که 10 جدایه مربوط به گونههای مختلف لاکتوباسیلوس پلانتاروم و دو جدایه مربوط به لاکتوباسیلوس بولگاریکوس بود. تمامی جدایه ها نسبت به 3% و 9 جدایه نسبت به 6-8% نمک مقاوم بودند. دو جدایه بصورت کامل، 4 جدایه بصورت متوسط، 4 جدایه بصورت ضعیف نسبت به pH برابر 55/1 مقاوم بوده و 1 جدایه حساس بود. به غیر از یک مورد همه جدایهها نسبت به غلظت 03/0% از املاح صفراوی مقاوم بودند. تعدادی از جدایهها نسبت به اریترومایسین، آمپی سیلین، آمیکاسین و ریفامپین حساس بودند. نتیجه گیرینهایی: نتایج این تحقیق نشان داد که اکثر اکتوباسیلوسهای جدا شده از پنیر لیقوان میتوانند به عنوان مایه های کشت و یا پروبیوتیک در تولید غذاهای عملکردی مورد استفاده قرار گیرند.
https://ijvm.ut.ac.ir/article_30227_6c813bf678b597029eb517dc431f986d.pdf
دانشگاه تهران
مجله طب دامی ایران
2251-8894
6
4
2012
12
01
اختلاف در توانائی جذب روده ای دی – زایلوز در ماکیان
اختلاف در توانائی جذب روده ای دی – زایلوز در ماکیان
273
278
30228
10.22059/ijvm.2012.30228
EN
Behzad
Mansoori
حسن
نوده
Mehrdad
Modirsanei
Journal Article
1970
01
01
زمینه مطالعه: بر اساس گزارشهای موجود، بین گونههای مختلف حیوانات از نظر میزان جذب دی – زایلوز تفاوتهایی وجود دارد. هدف: در 2 – آزمایش، احتمال وجود اختلاف در توانائی جذبی روده کوچک برای قند دی – زایلوز در گروههای مختلف ماکیان مورد امتحان قرار گرفت. روش کار: در آزمایش اول دو گروه 9 قطعهای خروس (48 هفته) و مرغ بالغ (58 هفته) تیپ تخمگذار و در آزمایش دوم 4 گروه 10 قطعهای نیمچه های تیپ گوشتی و تخمگذار نر و ماده (4 هفته) از طریق دهان محلول دی – زایلوز mg/mL(50) بر اساس mg500 برای هر کیلو گرم وزن بدن دریافت نمودند. یک نمونه خون قبل و 5 نمونه دیگر بعد از دریافت محلول دی – زایلوز از طریق رگ بالی بر اساس هر 30 دقیقه یک نمونه تا 150 دقیقه گرفته شد و غلظت دی – زایلوز در پلاسما اندازهگیری گردید. نتایج: در آزمایش اول غلظت دی – زایلوز به بالاترین حد خود در 60 تا 90 دقیقه بعد از دریافت محلول در هر دو گروه آزمایشی رسید و دارای یک وابستگی درجه دوم با زمان بود (735/0 =2R برای خروس و 801/0=2R برای مرغ.) در آزمایش دوم غلظت دی – زایلوز به بالاترین حد خود در 60 دقیقه بعد از دریافت محلول در هر چهار گروه آزمایشی رسید و دارای یک وابستگی درجه دوم با زمان بود (681/0=2R برای نیمچه خروس گوشتی و 850/0=2R برای نیمچه مرغ گوشتی و 695/0=2R برای نیمچه خروس تخمگذار و 748/0=2R برای نیمچه مرغ تخمگذار.) نتیجه گیرینهایی: آزمایش دی – زایلوز نشان داد که روشی حساس برای ارزیابی عمل جذب روده در پرندگان با نژادها، جنس ها، سنین و نیازهای تغذیهای متفاوت میباشد.
زمینه مطالعه: بر اساس گزارشهای موجود، بین گونههای مختلف حیوانات از نظر میزان جذب دی – زایلوز تفاوتهایی وجود دارد. هدف: در 2 – آزمایش، احتمال وجود اختلاف در توانائی جذبی روده کوچک برای قند دی – زایلوز در گروههای مختلف ماکیان مورد امتحان قرار گرفت. روش کار: در آزمایش اول دو گروه 9 قطعهای خروس (48 هفته) و مرغ بالغ (58 هفته) تیپ تخمگذار و در آزمایش دوم 4 گروه 10 قطعهای نیمچه های تیپ گوشتی و تخمگذار نر و ماده (4 هفته) از طریق دهان محلول دی – زایلوز mg/mL(50) بر اساس mg500 برای هر کیلو گرم وزن بدن دریافت نمودند. یک نمونه خون قبل و 5 نمونه دیگر بعد از دریافت محلول دی – زایلوز از طریق رگ بالی بر اساس هر 30 دقیقه یک نمونه تا 150 دقیقه گرفته شد و غلظت دی – زایلوز در پلاسما اندازهگیری گردید. نتایج: در آزمایش اول غلظت دی – زایلوز به بالاترین حد خود در 60 تا 90 دقیقه بعد از دریافت محلول در هر دو گروه آزمایشی رسید و دارای یک وابستگی درجه دوم با زمان بود (735/0 =2R برای خروس و 801/0=2R برای مرغ.) در آزمایش دوم غلظت دی – زایلوز به بالاترین حد خود در 60 دقیقه بعد از دریافت محلول در هر چهار گروه آزمایشی رسید و دارای یک وابستگی درجه دوم با زمان بود (681/0=2R برای نیمچه خروس گوشتی و 850/0=2R برای نیمچه مرغ گوشتی و 695/0=2R برای نیمچه خروس تخمگذار و 748/0=2R برای نیمچه مرغ تخمگذار.) نتیجه گیرینهایی: آزمایش دی – زایلوز نشان داد که روشی حساس برای ارزیابی عمل جذب روده در پرندگان با نژادها، جنس ها، سنین و نیازهای تغذیهای متفاوت میباشد.
https://ijvm.ut.ac.ir/article_30228_7ef3b4c5480604bb0b375865680ee79d.pdf
دانشگاه تهران
مجله طب دامی ایران
2251-8894
6
4
2012
12
01
تغییرات تکاملی بیان ژن اندوتلین 1 و رسپتور نوع آ در ریه جوجههای گوشتی و تخمگذار
تغییرات تکاملی بیان ژن اندوتلین 1 و رسپتور نوع آ در ریه جوجههای گوشتی و تخمگذار
241
247
30229
10.22059/ijvm.2012.30229
EN
لهراسب
شاهقلیان
مسعود
تشفام
Peyman
Asadian
حسین
حسن پور
Gholamraza
Nikbakhat
0000-0002-2970-5827
Journal Article
1970
01
01
زمینه مطالعه:شناخت مکانیسمهای کنترل اندوتلین در ریه جوجههای گوشتی و تخمگذار پیچیده بوده و دانش اندکی در مورد آن وجود دارد.هدف:هدف از این تحقیق بررسی تغییرات سرمی اندوتلین ،بیان ژن اندوتلین و بیان گیرنده اندوتلین نوع آ (ETA) در ریه جوجههای گوشتی و تخمگذار در طول دوره پرورش (6 هفته) می باشد.روش کار: در پژوهش حاضر میزان mRNA اندوتلین–1 و بیان mRNA گیرنده اندوتلین–آ در ریه جوجههای گوشتی و تخمگذار در طول مدت پرورش(6 هفته – با فواصل هفت روزه) تعیین شد.همچنین غلظت سرمی اندوتلین در این جوجهها در این دوره زمانی اندازه گیری شد.نتایج: نتایج حاصله نشان داد که بیان اندوتلین در سه هفته اول زندگی در جوجههای گوشتی و تخمگذار یکسان بودالبته الگوی کلی تغییرات بیان اندوتلین به صورت افزایشی بود . از هفته چهارم افزایش معنیداری در بیان اندوتلین–1 مشاهده شد که این روند افزایشی تا پایان دوره پرورش جوجهها حفظ شد.بیان ژن گیرنده اندوتلین– A در ریه جوجههای گوشتی در سه هفته آخر دوره پرورش به صورت معنیداری از جوجههای تخمگذار بیشتر بود.الگوی تغییرات اندوتلین سرم در دوره پرورش افزایشی بود اما در تمام طول دوره غلظت سرمی آن در جوجههای گوشتی بالاتر بود. نتیجه گیرینهایی: بالاتر بودن غلظت سرمی اندوتلین و بالاتر بودن بیان ژن اندوتلیت–1 و گیرنده اندوتلینA میتواند توضیح هنده حساسیت بالای جوجههای گوشتی به فعالیت وازوکانستراکسیون اندوتلین و حساس تر بودن این جوجه ها به افزایش فشارخون ریوی باشد.
زمینه مطالعه:شناخت مکانیسمهای کنترل اندوتلین در ریه جوجههای گوشتی و تخمگذار پیچیده بوده و دانش اندکی در مورد آن وجود دارد.هدف:هدف از این تحقیق بررسی تغییرات سرمی اندوتلین ،بیان ژن اندوتلین و بیان گیرنده اندوتلین نوع آ (ETA) در ریه جوجههای گوشتی و تخمگذار در طول دوره پرورش (6 هفته) می باشد.روش کار: در پژوهش حاضر میزان mRNA اندوتلین–1 و بیان mRNA گیرنده اندوتلین–آ در ریه جوجههای گوشتی و تخمگذار در طول مدت پرورش(6 هفته – با فواصل هفت روزه) تعیین شد.همچنین غلظت سرمی اندوتلین در این جوجهها در این دوره زمانی اندازه گیری شد.نتایج: نتایج حاصله نشان داد که بیان اندوتلین در سه هفته اول زندگی در جوجههای گوشتی و تخمگذار یکسان بودالبته الگوی کلی تغییرات بیان اندوتلین به صورت افزایشی بود . از هفته چهارم افزایش معنیداری در بیان اندوتلین–1 مشاهده شد که این روند افزایشی تا پایان دوره پرورش جوجهها حفظ شد.بیان ژن گیرنده اندوتلین– A در ریه جوجههای گوشتی در سه هفته آخر دوره پرورش به صورت معنیداری از جوجههای تخمگذار بیشتر بود.الگوی تغییرات اندوتلین سرم در دوره پرورش افزایشی بود اما در تمام طول دوره غلظت سرمی آن در جوجههای گوشتی بالاتر بود. نتیجه گیرینهایی: بالاتر بودن غلظت سرمی اندوتلین و بالاتر بودن بیان ژن اندوتلیت–1 و گیرنده اندوتلینA میتواند توضیح هنده حساسیت بالای جوجههای گوشتی به فعالیت وازوکانستراکسیون اندوتلین و حساس تر بودن این جوجه ها به افزایش فشارخون ریوی باشد.
https://ijvm.ut.ac.ir/article_30229_261cd43a8859a05fd6dbb18c0d0979f8.pdf