Vibro parahaemolyticus in cultured shrimps and their environment in South Iran

Authors

1 گروه بهداشت و بیماریهای آبزیان، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

2 گروه بهداشت موادغذایی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

3 گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

4 گروه شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

Abstract

Samples of water, sediment and shrimp obtained from hatcheries and culture ponds were collected over a period of four months and were analyzed for Vibrio parahaemolyticus. Samples included the following: two samples of shrimp larva from two hatchery ponds (WLH); 14 samples of water, sediment and shrimp from 14 culture ponds supplied with shrimp larvae from the same hatchery ponds that were obtained one month after farm stocking (WC1, SeC1, and SC1, respectively); 14 samples of water, sediment and shrimp from the same 14 culture ponds, obtained 3 months after farm stocking (WC3, SeC3, and SC3, respectively); and 14 shrimp samples, from the same 14 culture ponds, collected from market (SM). Twelve samples of Persian Gulf Shrimp (SPM) were also obtained from the market and analyzed. V. parahaemolyticus was detected in 21.4% (3/14) WC1, 7.1% (1/14) SeC1, 35.7% (5/14) SC1, 42.8% (6 out of 14, of which one was Kanagawa-positive) WC3, 14.3% (2/14) SC3, 35.7% (5/14) SM, and 12% (3/12) SPM. No instance of WLH and SeC3 was detected. The isolation of V. parahaemolyticus, especially if Kanagawa positive, suggests a probable health risk for people wishing to consume raw or under-cooked shrimp.

Article Title [Persian]

مطالعه ویبریو پاراهمولیتیکوس (Vibrio parahaemolyticus) در میگوهای پرورشی و محیط آنها در ایران

Authors [Persian]

  • hosseinali mousavi 1
  • افشین آخوندزاده بستی 2
  • مهدی سلطانی 1
  • سید سعید میرزرگر 1
  • علی طاهری میرقائد 1
  • حسین اسماعیلی 3
  • فرید فیروزبخش 4
1
2
3
4
Abstract [Persian]

در این مطالعه نمونه های آب، رسوبات و میگوی تهیه شده از هچریها و استخرهای پرورشی مورد مطالعه قرار گرفتند.نمونه های مورد بررسی عبارت بودند از: 2 نمونه لارو میگو از 2 استخر هچری (WLH) ، 14 نمونه آب (DC1) ، 14 نمونه رسوب (SeC1) و 14 نمونه میگو (SC1) از 14 استخر پرورشی که منشا میگوهای پرورشی از همان استخرهای هچری مورد مطالعه بوده اند ( نمونه گیری یک ماه پس از ذخیره سازی میگوها در استخرهای پرورشی صورت پذیرفت). پس از 3 ماه از ذخیره سازی استخرها مجددا 14 نمونه آب(WC3) ،14 نمونه رسوب(SeC3) و14 نمونه میگو (SC3) اخذ گردید. 14 نمونه میگو(SM) نیز از بازارهای فروش تهیه گردید که منشا آنها نیز استخرهای مورد مطالعه بوده اند. 12 نمونه میگوی وحشی خلیج فارس که از بازار فروش تهیه شده بود نیز از نظر باکتری فوق مورد بررسی قرار گرفتند. میزان آلودگی به ویبریو پاراهمولیتیکوس در نمونه های مورد مطالعه بدین شرح بدست آمد:24% در WC1 (3 نمونه از 14 نمونه)، 1/7% درSeC1 (1 نمونه از 14 نمونه)، 7/35% درSC1 (5 نونه از 14 نمونه)، 8/42% در WC3 ( 6نمونه از 14 نمونه که یک مورد کاناگاوا مثبت بود)، 3/14% در SC3 (2 نمونه از 14 نمونه)، 7/35% درSM (5 نونه از 14 نمونه) و 12% در SPM (3نمونه از 12 نمونه). از نمونه های WLH و SeC3 باکتری جدا نگردید. جداسازی ویبریو پاراهمولیتیکوس به ویژه نمونه های کانا گاوا مثبت ، احتمال خطر سلامتی برای مصرف کنندگان را به ویژه در صورت مصرف خام و یا کم پخته را نشان می دهد که باید مورد توجه قرار گیرد.

Iranian Journal of Veterinary Medicine
Volume 5, Issue 3 - Serial Number 714077
12 International Journal Of Veterinary Research
September 2011
Pages 149-150

Files

Share

How to cite

Statistics