تاثیر تجویز توامان آلن درونات وایکوزاپنتاانوئیک اسید بر تغییرات استخوانی ناشی از متیل پردنیزولون در موشهای صحرایی

یکی از محدودیت های مهم درمان با گلوکوکورتیکوئیدها اثرات منفی آنها روی استخوان است. هدف از مطالعه حاضرتعیین اثرات تجویز توامان آلن درونات و ایکوزاپنتاانوئیک اسید، بر تغییرات استخوانی ناشی از گلوکوکورتیکوئید در موشهای صحرایی بود. 36 موش صحرایی نرنژاد ویستار به 6 گروه مساوی تقسیم شده و با نرمال سالین (گروه شاهد)، متیل پردنیزولون mg/kg7 (گروه استروئید)، متیل پردنیزولون + آلن درونات µg/kg20(گروه آلن درونات)، متیل پردنیزولون + آلن درونات + ایکوزاپنتاانوئیک اسید mg/kg80 (گروه +ایکوزا 80)، متیل پردنیزولون + آلن درونات + ایکوزاپنتاانوئیک اسید mg/kg160 (گروه +ایکوزا 160) و متیل پردنیزولون + آلن درونات + ایکوزاپنتاانوئیک اسید mg/kg320 (گروه +ایکوزا 320) به مدت 6 هفته تیمار شدند. در پایان آزمون، نمونه های سرم وادرار موشها جمع آوری و استخوانهای تیبیا و فمور چپ آنها برای مطالعه هیستومورفومتریک برداشته شد.تفاوت معنی داری در میزان کلسیم، فسفر، کراتینین، استئوکلسین، کربوکسی-ترمینال تلوپپتید کلاژن نوع 1(CTX) و آلکالین فسفاتاز سرم و نیز نسبت کلسیم/کراتینین و فسفر/کراتینین ادرار در میان گروهها مشاهده نشد. ضخامت ترابکولهای اپیفیزیال و متافیزیال و نیز نسبت مساحت استخوان به مساحت بافت در گروه استروئید در مقایسه با شاهد کاهش یافت(001/0 (p< اما در پارامترهای مربوط به استخوان کورتیکال در تیبیا، تفاوت معنی داری میان این گروهها مشاهده نشد. در گروههای آلن درونات و +ایکوزا80 ضخامت ترابکولهای اپیفیزیال نسبت به گروه استروئید افزایش یافت(001/0(p< این افزایش در دو گروه، از نظر آماری یکسان بود. در گروههای +ایکوزا 80 و +ایکوزا 320 ضخامت ترابکولهای متافیزیال نسبت به گروه استروئید افزایش یافت(001/0 .(p<نسبت مساحت استخوان به مساحت بافتدر گروههای آلن درونات و +ایکوزا 80 در مقایسه با گروه استروئید افزایش معنی داری یافت (001/0.(p<با توجه به پارامترهای هیستومورفومتریک، تجویز توامان ایکوزاپنتاانوئیک اسید با آلن درونات می تواند اثرات مفید آلن درونات را بر تغییرات استخوانی ناشی از متیل پردنیزولون در موشهای صحرایی، بهبود بخشد.