ترکیبات دارویی رها کننده نیتریک اکساید ،از جمله داروی DETA NONOate قادرند به صورت خود به خود اکسید نیتریک را آزاد نمایند. هدف این مطالعه بررسی اثر NONOate DETA ( یک داروی رهاکننده اکسید نیتریک) بر روی میزان سنتز کلاژن در بهبود زخم در مدل موش دیابتی میباشد.
دوازده رت نژاد- Sprague-Dawley به قفس های متابولیک جداگانه منتقل شدند. نه روز قبل از ایجاد زخم ، به موش ها استرپتوزوتوسین (STZ ؛ 55 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در بافر سیترات 0.1 مول در لیتر ، pH 4.5) برای القاء دیابت به صورت داخل صفاقی تزریق شد . سطح پشتی هر موش به درستی تراشیده شد و ضخامت کامل لایه پوستی (درم) برداشته شد. گروه مورد ( 6 رت) با 100 میکرومولار DETA NONOate در بافر فسفات تیمارشدند. در حالی که زخم حیوانات گروه شاهد (6 رت) فقط با بافر فسفات استریل تیمارگردید.طول مدت درمان یک هفته بود. پس از برش پوست ، اسفنج پلی وینیل الکل (PVA) در پشت هر یک از حیوانات تحت شرایط استریل برای جمع آوری مایع زخم گذاشته شد. الکتروفورز مایع زخم بر روی ژل پلی آکریلامید انجام شد. رنگ آمیزی با کوماسی بریلیانت بلو انجام شد.
درمان زخم دیابتی با NONOate DETA میزان سنتز کلاژن در گروه مورد در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته است. نیتریک اکساید رها شده از DETA NONOate ، ممکن است برای درمان اختلال در بهبود زخم در افراد دیابتی با افزایش میزان سنتز کلاژن در محل زخم موثر باشد.
)