در تحقیق حاضر اثرات خوراندن حاد ومزمن کورکومین با و بدون مرفین و نالوکسان بر درد حاد قرنیه در موش های صحرائی بررسی شد. درد حاد قرنیه با به کار بردن موضعی سالین هیپرتونیک (کلرور سدیم 5 مولار) بر سطح قرنیه ایجاد و تعداد مالش های چشم برای 30 ثانیه شمرده شد. تزریق زیر جلدی مرفین در مقادیر 1، 2 و 4 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن به طور معنی دار (05/0p<) درد قرنیه راتضعیف نمود. نالوکسان (2 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن) به تنهائی در شدت درد تغییری نداد، اما پیش تزریق نالوکسان (2 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن) از کاهش درد ناشی از مرفین (2 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن) به طور معنی دار (05/0>p) جلوگیری نمود. خوراندن حاد (200 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن، یک بار) و مزمن (25/6، 5/12و 25 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن، 15روز) ازکورکومین تعداد مالش های چشم را به طور معنی دار(05/0>p) کاهش داد. کاهش درد ناشی از مرفین با خوراندن هم حاد (200 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن، یک بار) وهم مزمن (25 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن، 15روز) ازکورکومین به طور معنی دار افزایش یافت. نالوکسان (2 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن) کاهش درد ناشی از خوراندن حاد (200 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن، یک بار) و مزمن (25 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن، 15روز) کورکومین را تغییر نداد. نتایج حاضر پیشنهاد می کنند که مرفین از طریق مکانیسم حساس به نالوکسان یک اثر ضد دردی در دردحاد قرنیه ایجاد کرد.خوراندن حاد (در مقادیر بالا) و مزمن کورکومین درد حاد قرنیه را تضعیف نمود. به علاوه، کورکومین اثر ضد دردی مرفین را افزایش داد.
)