بررسی میزان شیوع و یافته‌های آسیب شناسی سنگ‌های صفراوی در بز

زمینـه مـطالعه: سنگ‌های صفراوی توده‌های سفتی هستند که در داخل صفرا شکل می‌گیرند. به نظر می‌رسد دو نوع اصلی سنگ‌های صفراوی (رنگدان‌های و کلسترولی) توسط مکانیسم‌های کاملاً متفاوتی از نظر آسیب شناسی بروز می‌یابند. هدف: این مطالعه به منظور تعیین میزان شیوع، بررسی ترکیب شیمیایی و یافته‌های باکتری شناسی و آسیب شناسی سنگ‌های صفراوی در بز انجام گرفت. ‌ روش کار: در این تحقیق تعداد 411 راس بز در کشتارگاه جونقان در استان چهارمحال و بختیاری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: در 5 راس (2/1)% از بزهای مورد بررسی، سنگ‌های کیسه صفرا یافت شدند. موارد بروز سنگ‌های صفراوی در دام‌های بالغ به طور معنی‌داری (‌05/0)p< بیشتر بود. تفاوت معنی‌داری بین دام‌های نر و ماده از نظر حضور سنگ‌های صفراوی دیده نشد. تجزیه شیمیایی سنگ‌ها نشان داد که در 4 راس از بزهای مبتلا سنگ‌ها از نوع رنگدان‌های (بیلی–روبین) و در 1 راس از نوع کلسترولی می‌باشد. ترکیب شیمیایی صفرا در بزهای مبتلا بررسی شد. از کشت باکتریایی صفرا در 3 راس از بزهای مبتلا باکتری‌های اشرشیا کلی و سالمونلا جدا شد. در مطالعه میکروسکوپی کیسه‌های صفرای حاوی سنگ، غدد کیستی، آتروفی و نکروز لایه مخاطی، ادم، ترشح کانونی و منتشر لنفوسیت‌ها در لایه زیرمخاطی و هیپرتروفی عضلات صاف دیده شد. نتیجه‌گیری‌نهایی: این تحقیق نشان داد که میزان شیوع هر دو نوع سنگ صفراوی در بز پایین است و با این که سنگ‌های کیسه صفرا می‌توانند باعث آماس مزمن کیسه صفرا شوند ولی بعید است که از نظر بالینی اهمیت چندانی داشته باشند.