در این مطالعه، اثر افزودن آل-ترانس رتینول در محیط کشت لقاح و رشد رویان بر تکامل رویان موش آزمایشگاهی در طی دو آزمایش ارزیابی شد. در آزمایش نخست، اووسیت هایی که پیش تر در محیط کشت بالغ شده بودند، در کنار اسپرم در درون محیط لقاح آزمایشگاهی حاوی غلظت های صفر، 1، 5 و10 میکرولیتر آل-ترانس رتینول قرار داده شدند. پس از لقاح، زیگوت های حاصل به طور جداگانه در محیطCZB به مدت 5 روز تا مرحله بلاستوسیست کشت داده شدند. در آزمایش دوم، زیگوت های حاصل در شرایط برون تنی، در محیط کشت CZB که حاوی غلظت های صفر، 1، 5 و10 میکرولیتر آل-ترانس رتینول بود، به مدت 5 روز تا مرحله بلاستوسیست قرار داده شدند. در آزمایش نخست، نرخ تشکیل بلاستوسیست به طور معنی داری در گروه 5 میکرولیتر بیشتر از بقیه گروه ها بود. همچنین، درصد رویان های با کیفیت عالی (درجه یک) در این گروه به طور معنی داری بیشتر از گروه های صفر و 1 میکرولیتر بود. در آزمایش دوم، غلظت های مختلف آل-ترانس رتینول تغییری در نرخ تشکیل بلاستوسیست ایجاد نکرد، اما درصد رویان های درجه یک در گروه 10 میکرولیتر بیشتر از شاهد بود. نتایج این آزمایش نشان می دهد که افزودن 5 میکرولیتر آل-ترانس رتینول در محیط لقاح آزمایشگاهی می تواند نرخ تکامل و خصوصیات ریخت شناختی رویان ها را بهبود بخشد. از طرفی افزودن این ماده به محیط کشت رویان می تواند بدون تغییر در نرخ تکامل رویان موش آزمایشگاهی، سبب بهبود ویژگی های ریخت شناختی آن شود.
)