سابقه: گله شامل 23 میش و 2 قوچ به اسارت گرفته شده بود که به همراه بره‌های خود نگهداری می‌شدند. دام‌ها وحشی بوده و از زادگاه طبیعی خود (استان اصفهان) آورده شده بودند. دام‌ها در یک محوطه کوچک با کفی از جنس بتون نگهداری می‌شدند. جیره شامل یونجه، سیلوی ذرت و یک کنساتنره تجاری بود. یافته‌های بالینی: کپسول شاخی انگشت رشد بیش از اندازه‌ای داشت و نشانه‌های التهاب تحت بالینی نسوج مورق همچون خونریزی کف و زرد شدگی نسوج شاخی قابل تائید بود. هر دو نشانه به شکل غیرقابل انتظاری میزان شیوعی برابر 9/73 درصد را از خود نشان دادند. آزمایشات تشخیصی: نمونه‌های مورد مطالعه در طول معاینات انجام شده طی 4 ماه برروی یک گله میش وحشی بدست آمده بودند و از نظر بالینی و پاتولوژی مورد ارزیابی قرار گرفتند. هیپرپلازی اپیدرمی پزودوکارسینوماتوزی که با تزاید بیش از اندازه سلول های اپیتلیالی با ساختارهای مارپیچی فاقد الگوی خاص مانند دیس کراتوزیس یا شاخی شدن مرکزی مشخص می شود، مشاهده شد. ارزیابی نهایی: یافته‌های این مطالعه با نتایج سایر تحقیقات که التهاب تحت بالینی نسج مورق را بیماری چند عاملی دانسته و با عواملی همچون تغذیه و مدیریت که در تقابل با یکدیگر هستند، همسو است. مدیریت جیره، طراحی مناسب محل نگهداری و سم چینی منظم به نظر می رسد در پیشگیری از التهاب نسج مورق که عاملی مستعدکننده در بروز ضایعات شدیدتر در سم است، موثر باشد.
)