گروه میکروبیولوژی و ایمونولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
10.32598/ijvm.19.2.1005510
چکیده
زمینه مطالعه: بیماری شاربن به دلیل انتشار گسترده، زیان های اقتصادی قابل توجه و خطرات بالقوه برای سلامت عمومی، یکی از مهم‌ترین بیماری های مشترک بین انسان و دام به شمار می رود. تظاهرات بالینی شاربن در بزها با سایر نشخوارکنندگان کوچک قابل مقایسه است. هدف: این مطالعه به منظور افزایش درک علائم بالینی و یافته های پس از مرگ و بهبود تشخیص شاربن در جمعیت بزهای ایران، وقوع این بیماری را در برخی از استان های ایران طی سال های 1395 تا 1390 مورد بررسی قرار داد. روش کار: در جمعیتی شامل 3465 بز، تعداد 50 مورد مرگ ناگهانی ثبت شد. نمونه‌ها از حیوانات تازه تلف شده، از جمله قلم دست و خون از ورید گوش جمع‌آوری شد. این نمونه ها برای بررسی میکروسکپی، کشت و PCR به آزمایشگاه فرستاده شدند. نتایج: از نمونه های جمع آوری شده، 36 مورد برای شاربن مثبت شدند. 27 حیوان مرده یافت شدند، در حالی که 9 بز قبل از مرگ ذبح شدند. باکتری باسیلوس آنتراسیس در تمام 36 نمونه مشکوک با استفاده از بررسی میکروسکپی و PCR تایید شد. علاوه بر این، 11 نمونه (30%) از نظر کشت مثبت بودند. شایان ذکر است که علائم کلاسیک شاربن، مانند تراوش خون لخته نشده از منافذ طبیعی بدن و عدم جمود نعشی در 19 بز مرده مشاهده نشد. نتیجه‌گیری نهایی: این مطالعه نشان می دهد که مواردی از شاربن در بزها وجود دارد که علائم بالینی معمولی مانند خروج خون از منافذ طبیعی بدن وجود ندارد. این یافته باید در هنگام تشخیص افتراقی در نظر گرفته شود، به ویژه هنگامی که علائم کلاسیک به عنوان معیار تشخیص استفاده می شود.
)