Differences in Intestinal Absorptive Capacity of Chickens for D-Xylose

Authors

1 گروه بهداشت و تغذیه دام و طیور، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

2 گروه فیزیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

Abstract

Background: According to literature, there are differences among different species of animals in respect to absorption of D-xylose. OBJECTIVES: In two experiments, the differences that might exist in absorptive capacity of small intestine for D-xylose, in different types of chicken were tested. METHODS: In experiment one, 2 groups of nine adult layer type males (48 weeks) and females (58 weeks), and in experiment two, 4 groups of ten young (4 week) broiler type or layer type male or female chickens were dosed D-xylose solution (50 mg/mL, 500 mg/kg BW), orally. One blood sample before, and 5 others immediately after the administration of D-xylose solution, were taken from wing vein of the birds at 30 minute intervals for 150 minutes, and the concentration of D-xylose in plasma was measured. RESULTS: In experiment one, D-xylose concentration reached its peak at 60 to 90 min in both adult males and females, and followed a quadratic trend with time (r2 for adult males = 0.735 and adult females = 0.801). In experiment two, D-xylose concentration reached its peak at 60 min for all experimental groups and followed a quadratic trend with time (r2 for broiler type male = 0.681, broiler type female = 0.850, layer type male = 0.695 and layer type female = 0.748). CONCLUSIONS: D-xylose test was shown to be a sensitive tool for the evaluation of intestinal absorption capacity of chicken. This test revealed that there were some differences in absorption function of intestine among the birds with different breeds, sexes, ages, and nutritional demands

Article Title [Persian]

اختلاف در توانائی جذب روده ای دی – زایلوز در ماکیان

Authors [Persian]

  • behzad mansoori 1
  • حسن نوده 2
  • mehrdad modirsanei 1
1
2
Abstract [Persian]

زمینه مطالعه: بر اساس گزارش‌های موجود، بین گونه‌های مختلف حیوانات از نظر میزان جذب دی – زایلوز تفاوت‌هایی وجود دارد. هدف: در 2 – آزمایش، احتمال وجود اختلاف در توانائی جذبی روده کوچک برای قند دی – زایلوز در گروه‌های مختلف ماکیان مورد امتحان قرار گرفت. روش کار: در آزمایش اول دو گروه 9 قطعه‌ای خروس (48 هفته) و مرغ بالغ (58 هفته) تیپ تخمگذار و در آزمایش دوم 4 گروه 10 قطعه‌ای نیمچه های تیپ گوشتی و تخمگذار نر و ماده (4 هفته) از طریق دهان محلول دی – زایلوز mg/mL(50) بر اساس mg500 برای هر کیلو گرم وزن بدن دریافت نمودند. یک نمونه خون قبل و 5 نمونه دیگر بعد از دریافت محلول دی – زایلوز از طریق رگ بالی بر اساس هر 30 دقیقه یک نمونه تا 150 دقیقه گرفته شد و غلظت دی – زایلوز در پلاسما اندازه‌گیری گردید. نتایج: در آزمایش اول غلظت دی – زایلوز به بالاترین حد خود در 60 تا 90 دقیقه بعد از دریافت محلول در هر دو گروه آزمایشی رسید و دارای یک وابستگی درجه دوم با زمان بود (735/0 =2R برای خروس و ‌801/0=2R برای مرغ.) در آزمایش دوم غلظت دی – زایلوز به بالاترین حد خود در 60 دقیقه بعد از دریافت محلول در هر چهار گروه آزمایشی رسید و دارای یک وابستگی درجه دوم با زمان بود (681/0=2R برای نیمچه خروس گوشتی و 850/0=2R برای نیمچه مرغ گوشتی و 695/0=2R برای نیمچه خروس تخمگذار و ‌748/0=2R برای نیمچه مرغ تخمگذار.) نتیجه گیری‌نهایی: آزمایش دی – زایلوز نشان داد که روشی حساس برای ارزیابی عمل جذب روده در پرندگان با نژادها، جنس ها، سنین و نیازهای تغذیه‌ای متفاوت می‌باشد.

Iranian Journal of Veterinary Medicine
Volume 6, Issue 4 - Serial Number 1369670
17 Iranian Journal of Veterinary Medicine
December 2012
Pages 273-278

Files

Share

How to cite

Statistics