مطالعه ی تاثیر بتائین بر میزان التیام آسیب تجربی نخاع در موش صحرایی

مقالات آماده انتشار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجو دکترای حرفه ای، دانشکده دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

2 گروه پاتوبیولوژی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

3 گروه جراحی و رادیولوژی، دانشکده دامپزشکی،دانشگاه تهران، تهران، ایران.

10.22059/ijvm.2025.384502.1005673

چکیده

زمینه مطالعه: آسیب طناب نخاعی یک شرایط نورولوژیک و پاتولوژیک مخرب است که موجب اختلال در اعمال حرکتی، حسی و خود مختار می شود. بتائین دارای خواص آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، حفاظت اسمزی و حفاظت عصبی است و ممکن است مداخله ی درمانی موثری بر آسیب طناب نخاعی باشد.

هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثرات بتائین بر بهبود عملکردی و هیستوپاتولوژیک پس از آسیب نخاعی تجربی در موش صحرایی انجام شد.

روش کار: در این مطالعه از 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. گروه اول دارای آسیب نخاعی نبود، در هر چهار گروه باقی آسیب نخاعی با دستگاه NYU(New York University) impactor ایجاد شد؛ گروه دوم (کنترل) بدون مداخله درمانی بود و سه گروه دیگر روزانه تحت درمان خوراکی با بتائین به ترتیب با دوز های 50، 100 و 200mg/kg به مدت 4 هفته قرار گرفتند. تست Basso- Beattie-Bresnahan (BBB) به صورت هفتگی به منظور ارزیابی عملکرد حرکتی موش ها، اجرا گردید. در پایان 28 روز نمونه ی بافتی از نخاع جهت بررسی هیستوپاتولوژیک اخذ شد.

نتایج: نتایج تست BBB نشان داد گروه تحت درمان با بتائین mg/kg200 دارای اختلاف معنی داری نسبت به سایر گروه ها بود.(p<0.05) نتایج هیستوپاتولوژی نشان دهنده اختلاف معنی دار در کاهش گلیوزیس همراه با واکوئول، دژنراسیون کیستیک و دژنراسیون آکسون در گروه های درمانی (50، 100 و 200میلی گرم/کیلوگرم) نسبت به گروه کنترل بود.

نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که تجویز بتائین با دوز mg/kg200 به مدت 28 روز احتمالا موجب بهبود التیام بافتی و عملکرد حرکتی در موش های صحرایی با آسیب نخاعی تجربی می شود.

کلیدواژه‌ها

مجله طب دامی ایران

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 29 دی 1403

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار