ارزیابی اثر پادآماسی نانوذره های نوین سلنیوم بارگذاری شده با کورکومین در پریتونین تجربی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

2 گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

3 مرکز تحقیقات گیاهان داروئی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران

10.22059/ijvm.2023.361600.1005414

چکیده

-زمینه پژوهش: کاربرد اشکال دارویی جدید ترکیب های طبیعی می تواند مداخله ای کارامد برای ساماندهی پریتونیت و چسبندگی شکمی باشد.

هدف: این پژوهش به بررسی اثر نانوذره های سلنیوم آهسته رهش بارگذاری شده با کورکومین بر برخی شاخص های زیستی آماس در پریتونیت تجربی می‌پردازد.

روش‌ کار: پس از ساخت نانوذره های سلنیوم و نانوذره های سلنیوم بارگذاری شده با کورکومین (فرمولاسیون آهسته رهش)، پریتونیت تجربی با جراحی در 80 موش صحرایی نر بالغ ایجاد شد. گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند، در حالی که گروه های دیگر25/0 میلی گرم بر کیلوگرم نانو ذره های سلنیوم، 50 میلی گرم بر کیلوگرم کورکومین و25/0 + 50 میلی گرم بر کیلوگرم نانو ذره های سلنیوم آهسته رهش با کورکومین به صورت تک دوز درون صفاقی دریافت کردند. سنجش مالون دی آلدهید، نیتریک اکسید، اینترلوکین 6 و TNF-α خون در روزهای 3، 7 و 14 و همچنین ارزیابی چسبندگی داخل شکمی انجام می شد.

نتایج: در روز سوم، سطح اکسید نیتریک در همه گروه‌های درمانی به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (P<0.05)، در حالی که کمترین میزان آن در گروه نانو ذره های سلنیوم در روز 14 دیده شد. در گروه های نانوذره های سلنیوم و آهسته رهش میزان مالون دی آلدهید نسبت به گروه کنترل در روزهای 3، 7 و 14 به طور معنی داری کمتر بود. (P<0.05) سطح TNF-α در گروه های نانو ذره های سلنیوم و آهسته رهش به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل در روز سوم بود (P<0.05)، در حالی که گروه نانو ذره های سلنیوم کمترین سطح را در روز 14 داشت. میزان IL-6 به طور معنی‌داری در روزهای 3 و 7 در گروه های آهسته رهش و کورکومین نسبت به گروه کنترل کهش معنی داری نشدان داد (P<0.05)

نتیجه گیری: نانو ذره های سلنیوم آهسته رهش بارگیری شده با کورکومین دارای اثر پاد آماسی چشمگیری هستند و با کاهش مالون دی آلدهید، نیتریک اکسید، اینترلوکین 6 و TNF-α. سبب کاهش پریتونیت و چسبندگی درون شکمی می گردند.

کلیدواژه‌ها