ارائه بالینی و تشخیص شاربن در جمعیتی از بزهای ایران

مقالات آماده انتشار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه میکروبیولوژی و ایمونولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران-ایران

10.22059/ijvm.2024.371767.1005510

چکیده

سابقه و هدف: سیاه زخم به دلیل انتشار گسترده، زیان های اقتصادی قابل توجه و خطرات بالقوه برای سلامت عمومی، یکی از مهم ترین بیماری های مشترک بین انسان و دام به شمار می رود. تظاهرات سیاه زخم در بزها با تظاهر آن در سایر نشخوارکنندگان کوچک قابل مقایسه است.
اهداف: این مطالعه به منظور افزایش درک علائم بالینی و یافته های پس از مرگ سیاه زخم و بهبود تشخیص آن در جمعیت بزهای ایران، وقوع سیاه زخم را در برخی از استان های ایران طی سال های 1395 تا 1390 مورد بررسی قرار داد.
روش کار: در بین جمعیت 3465 بز، 50 مورد مرگ ناگهانی ثبت شد. نمونه‌ها از حیوانات تازه تلف شده، از جمله مغز استخوان و خون از رگ‌های گوش جمع‌آوری شد. این نمونه ها برای بررسی مستقیم، کشت و سنجش مولکولی (PCR) به آزمایشگاه فرستاده شدند.
یافته ها: از نمونه های جمع آوری شده، 36 مورد برای عامل مثبت شدند. در میان این تلفات، 27 حیوان مرده یافت شدند، در حالی که 9 بز قبل از مرگ ذبح شدند. B. anthracis در هر 36 نمونه مشکوک با استفاده از معاینه مستقیم و PCR تایید شد. علاوه بر این، 11 نمونه (30%) از نظر کشت سیاه زخم مثبت بودند. شایان ذکر است که علائم کلاسیک سیاه زخم، مانند تراوش خون لخته نشده از سوراخ های طبیعی و عدم وجود جمود نعشی در 19 بز مرده مشاهده نشد.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که مواردی از سیاه زخم در بزها وجود دارد که علائم بالینی معمولی مانند خروج خون از منافذ طبیعی بدن وجود ندارد. این یافته باید در هنگام تشخیص افتراقی در نظر گرفته شود، به ویژه هنگامی که علائم کلاسیک به عنوان معیار استفاده می شود.

کلیدواژه‌ها

مجله طب دامی ایران

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 18 اردیبهشت 1403

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار