ایمنی هومرال و غیر اختصاصی در ماهی‌های قزل آلای رنگین کمان درمعرض قرار گرفته با بیماری بطور طبیعی و واکسینه شده با باکترین استرپتوکوکوس اینیایی به روش غوطه ورسازی

در این تحقیق میزان ایمنی هومرال حاصله از وجود آنتی‌بادی‌های ضداسترپتوکوکی در سرم و ایمنی غیراختصاصی حاصل شامل: فعالیت انفجارتنفسی، فعالیت فاگوسیتی و ضریب فاگوسیتی ماکروفاژهای بافت کلیه در سه گروه ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان (هر گروه شامل 50 ماهی) مورد مقایسه قرار گرفت. گروه اول شامل ماهی‌هایی که بطور طبیعی در کنار ماهی‌های بیمار درمعرض باکتری استرپتوکوکوس‌اینیایی قرار گرفته بودند. گروه دوم، ماهی‌های کاملا سالم غیر ایمن و گروه سوم، گروه کنترل که از ماهی‌های کاملا سالم غیر ایمن تشکیل شده بود. گروه اول و گروه دوم به روش غوطه‌ورسازی توسط باکترین کشته شده توسط فرمالین از باکتری استرپتوکوکوس‌اینیایی ایمن شدند. بدین منظور در یک دوره شصت‌وپنج روزه، درروزهای صفر، 15، 30، 45 و 65 از هرکدام از گروه‌ها 10 ماهی نمونه‌گیری و نمونه‌های خون و بافت کلیه جمع‌آوری شد. نتایج بدست آمده نشان داد گروهی که بطور طبیعی درمعرض باکتری استـرپتـوکـوکوس‌اینیایی قرار گرفته بودند عیار آنتی‌بادی ضداسترپتوکوکی (جذب نوری091/0-082/0)، فعالیت انفجارتنفسی (جذب نوری 091/0-089/0)، فعالیت فاگوسیتی 55-53 و ضریب فاگوسیتی 9/1-8/1 را دارا بودند. در گروه واکسینه بیشترین آنتی‌بادی ضداسترپتوکوکی در روز 15 ( میانگین جذب نوری 122/0) بود که بتدریج تا روز 65 کاهش یافت (05/0(p<‌ بهمین ترتیب فعالیت‌های فاگوسیتوزی و ضریب‌فاگوسیتوزی دارای بیشترین میزان در روز 15 (بترتیب میانگین 71 و 2/3) که تا روز 65 کاهش معنی‌داری را نشان دادند (05/0‌.(p<‌ این تحقیق نشان داد ماهی‌های قزل‌آلای جوان با روش غوطه‌ورسازی علیه باکتری استرپتوکوکوس‌اینیایی ایمن می شوند. بکارگیری روش غوطه‌ورسازی برای ماهی‌هایی که بطور طبیعی در معرض این باکتری قرار گرفته‌اند تغییری در وضعیت ایمنی اکتسابی آنها ایجاد ننمود.