جداسازی سلولهای اسپرماتوگونی از بیضه گوساله نابالغ و همکشتی با سلولهای سرتولی در محیط کشت حاوی CSF1

نویسندگان

1 دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، دانشجوی دکتری تحصصی مامایی و بیماریهای تولید مثل دام

2 دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، استاد بخش مامایی و بیماریهای تولید مثل دام، دکتری تخصصی

3 دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، دانشیار بخش مامایی و بیماریهای تولید مثل دام، دکتری تخصصی

4 دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم پزشکی، استاد گروه علوم تشریح، دکتری

5 دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشیار بخش مامایی و بیماریهای تولید مثل دام، دکتری تخصصی

6 دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، استادیار گروه علوم دامی، دکتری تخصصی

چکیده

زمینه مطالعه: سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی (SSCs) گروه کوچکی از سلولهای اسپرماتوگونی نوع A هستند که می توانند سلولهایی کاملاً مشابه خود ایجاد نموده (خودسازی) و همچنین تمایز یابند و در پایان روند اسپرماتوژنز، اسپرم را تولید نمایند. فرآیند خودسازی SSCs به طور کامل شناخته نشده است. برای فراهم شدن امکان مطالعه خصوصیات و عملکرد این سلولها که منجر به خودسازی و تمایز آنها می گردد، دسترسی به تعداد کافی از آنها ضروری است. هدف: در این مطالعه اثر دوزهای مختلف CSF1 روی کلونیزاسیون SSCs در همکشتی با سلولهای سرتولی بررسی شد. CSF1 از عواملی است که پیشنهاد شده ممکن است در SSC niche (جایگاه قرارگیری SSCs در لوله های سمینیفروس) که در آن خودسازی به تمایز برتری دارد، نقش داشته باشد. روش کار: تعداد و مساحت کلونی های اسپرماتوگونی ایجاد شده در حضور دوزهای متفاوت CSF1 (0، 10، 50 و 100 ng/ml) طی روزهای 4، 7 و 11 کشت ارزیابی گردید. توسط رنگ آمیزی ایمیونوسیتوفلورسنت علیه مارکرهای OCT4 و vimentin ماهیت SSCs و سلولهای سرتولی تاٌیید شد. نتایج: تعداد کلونی ها از روز 4 تا روز 11 در تمامی گروهها مستقل از حضور و یا دوز CSF1 به شکل معنی داری افزایش نشان داد. مشاهده گردید که تعداد کل کلونی ها و مجموع مساحت آنها در گروههای SCF1 10 و 50 ng/ml نسبت به گروههای CSF1 100 و 0 (کنترل) بالاتر است اما این تقاوت تنها در مورد مقایسه مجموع مساحت کلونی ها بین گروه CSF1 10 ng/ml و کنترل و تنها در روز 4 معنی دار بود (p

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار