استفاده از تری متیل کایتوزان در تجویز داخل بینی DNA کدکننده c70e-HSP2M در مدل موشی

نویسندگان

1 گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 مرکز تحقیقات واکسن و ویروس، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا..، تهران، ایران

3 بخش بیوتکنولوژی، موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، کرج، ایران

4 مرکز تحقیقات آسیب‌های شیمیایی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا..، تهران، ایران

5 بخش ویروس شناسی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

چکیده

زمینه مطالعه: شیوع آنفلوانزا در سطح جهانی خطری بالقوه برای بهداشت عمومی در دنیا است. واکسن های مخاطی قادرند سیستم ایمنی عمومی و مخاطی را تحریک کرده و موجب تولید آنتی بادی های ‌IgG‌ و ‌IgA‌ درمخاط شوند، و به این ترتیب دو لایه محافظت در برابر عوامل عفونی نظیر ویروس آنفلوانزاایجاد می شود. سطح مخاطات پوشیده از موکوس می‌باشد که به طور پیوسته طی مکانیسمی به نام پاکسازی مخاطی مژه‌ای ازسطح مخاط پاک شده و لایه موکوس جدید جایگزین می‌گردد. بدین ترتیب آنتی ژن تجویز شده از طریق داخل بینی فرصت کمی برای نفوذ به مخاط و تحریک سیستم ایمنی را دارد. هدف: در این مطالعه‌ ‌اثر تری متیل کایتوزان به عنوان حامل موثر برای‌ DNA‌ کدکننده ‌c70e/HSP2M‌ در تجویز داخل بینی در موش مورد بررسی قرار گرفت. روش کار:‌ ‌ژن ‌e2M‌ حراست شده ویروس آنفلوانزا که قادر به ایجاد ایمنی متقاطع در بین گونه‌های مختلف می‌باشد، در وکتور ‌3.1 pcDNA‌با قسمت ‌70c-terminal HSP‌ متصل شده و پس از کپسـوله شدن با یکی از مشتقات کایتوزان به نام تری متیل کایتوزان ازراه داخل بینی تجویز شد. پس از کپسوله شدن پلاسمید ویژگی‌های فیزیکی ذرات حاصل توسط دستگاه ‌(Malvern Instruments, UK) 3000 ®Zetasizer‌ بررسی شدند. نتایج: ذرات تولیدی دارای اندازه حدود nm‌90-120  بوده و دارای بار سطحی مثبت بودند. تجویز پلاسمید ‌c70e/HSP2M‌ به صورت کپسوله با ‌TMC‌ موجب تولید آنتی بـادی IgG‌ در گـردش علیـه ‌e2M‌ شـد کـه میـزان آنتـی بـادی تولیدی تفاوتی معنادار نسبت به تجویز‌c70e/HSP2M‌ بدون TMC‌ و ‌e2pcDNA/M‌ داشت. نتیجه گیری نهایی: در این تحقیق نشان داده شد که کپسوله کردن ‌c70e/HSP2M‌ در ‌TMC‌ موجب تقویت تحریک سیستم ایمنی هومورال بر علیه ‌c70e/HSP2M‌ شده بدون آنکه تأثیر منفی بر خاصیت کمک ایمن ‌c70HSP‌ داشته باشد.

کلیدواژه‌ها