زمینه مطالعه: پارگی های سرپستانک از ضایعات ناگوار برای بقای گاو در گله میباشد. در پارگیهای وسیع سرپستانک، زخم بایستی به روش التیام ثانویه درمان گردد. اما پدیده انقباض زخم در طی التیام میتواند باعث تغییر ساختار سرپستانک و ایجاد مشکل در زمان شیردوشی و ازبین بردن زیبایی دام گردد. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی انتقال پیوند آزاد پوستی تمام ضخامت در پارگیهای گسترده سرپستانک میباشد. روش کار: در این مطالعه از 4 راس گاو نژاد مخلوط هلشتاین غیر آبستن سالم با سرپستانکهای طبیعی استفاده گردید. تحت بی حسی موضعی، زخم تمام ضخامت چهارگوش Cm(2×2) بر روی سطح جانبی قسمت بالایی سرپستانکهای قدامی سمت راست و چپ ایجاد شد و بطور همزمان قطعه پوست پیوندی تمام ضخامت چهارگوش Cm(5/1×5/1) از سطح داخلی لاله گوش سمت چپ جدا نموده و بعد از شبکهای نمودن به زخمهای سرپستانک سمت چپ پیوند گردید.ارزیابی بالینی التیام زخم در طی 3 هفته انجام شد و در خاتمه نمونه هیستوپاتولوژیک (با رنگ آمیزی )H&E از زخمهای سرپستانک سمت چپ و راست تهیه گردید. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که در زخمهای بدون پیوند، انقباض شدید زخم سبب بدشکلی در ساختار طبیعی سرپستانکها گردید. اما در زخمهای دارای پیوند، عمل پیوند در تمام زخمهای پیوندی موفق بوده و تمامی سرپستانکها از لحاظ ساختار ظاهری و عملکرد در حد مطلوب بودهاند. نتیجه گیری نهایی: بر اساس نتایج این مطالعه چنین میتوان نتیجهگیری نمود که استفاده از پیوندهای پوستی تمام ضخامت شبکهای میتواند روش انتخابی مناسبی جهت التیام زخمهای وسیع سرپستانک در گاو باشد.
مولائی, محمدمهدی, & ابراهیمی, سمانه. (1392). بازسازی تجربی زخمهای پوستی سرپستانک با استفاده از پیوند پوست گوش در گاو شیری. مجله طب دامی ایران, 7(4), 271-276. doi: 10.22059/ijvm.2013.36287
MLA
محمدمهدی مولائی; سمانه ابراهیمی. "بازسازی تجربی زخمهای پوستی سرپستانک با استفاده از پیوند پوست گوش در گاو شیری", مجله طب دامی ایران, 7, 4, 1392, 271-276. doi: 10.22059/ijvm.2013.36287
HARVARD
مولائی, محمدمهدی, ابراهیمی, سمانه. (1392). 'بازسازی تجربی زخمهای پوستی سرپستانک با استفاده از پیوند پوست گوش در گاو شیری', مجله طب دامی ایران, 7(4), pp. 271-276. doi: 10.22059/ijvm.2013.36287
VANCOUVER
مولائی, محمدمهدی, ابراهیمی, سمانه. بازسازی تجربی زخمهای پوستی سرپستانک با استفاده از پیوند پوست گوش در گاو شیری. مجله طب دامی ایران, 1392; 7(4): 271-276. doi: 10.22059/ijvm.2013.36287