شناسایی مولکولی ویروس دیستمپر (CDV) در سگ های مبتلا به فرم های بالینی عصبی و غیر عصبی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 بخش بیماری های داخلی دام های کوچک. گروه بیماری های درونی. دانشکده دامپزشکی .دانشگاه تهران. تهران-ایران

2 بخش بیماری های داخلی دام های کوچک. گروه بیماری های درونی. دانشکده دامپزشکی. دانشگاه تهران. تهران-ایران

3 گروه میکروبیولوژی و ایمنی شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران ، تهران - ایران

4 گروه علوم دامی و آبزی پروری، دانشکده کشاورزی دانشگاه دالهوزی، ترورو نوا اسکوشیا،کانادا

5 بخش بهداشت مواد غذایی . گروه اپیدمیولوژی و بیماری های مشترک. دانشکده دامپزشکی. دانشگاه تهران . تهران-ایران

6 بخش آسیب شناسی بالینی. دانشکده دامپزشکی. دانشگاه تهران. تهران-ایران

چکیده

خلاصه
زمینه مطالعه : دیستمپر سگ سانان یکی از واگیردارترین و کشنده ترین بیماری های ویروسی در سگ ها است. علی رغم واکسیناسیون گسترده برای کنترل دیستمپر سگ سانان ، شیوع ویروس دیستمپر سگ سانان در سال های اخیر به نرخ هشداردهنده ای رسیده است. هدف:شناسایی ژنوتیپ های مسِِئول فرم های بالینی عصبی و غیر عصبی دیستمر سگ ها و بررسی فراوانی حضور ویروس در فرم های بالینی عصبی و غیر عصبی بیماری. روش کار: در این مطالعه توصیفی - تحقیقی از ۷۰ قلاده سگ واکسینه نشده مشکوک به ویروس دیستمپر با علایم بالینی این بیماری نمونه برداری انجام شد. همه موارد ابتدا با کیت های تشخیصی سریع مورد آزمایش قرار گرفتند و سپس بر اساس علائم بالینی به 3 گروه مختلف تقسیم شدند. نمونه‌های مایع مغزی نخاعی، ترشحات تنفسی و مدفوع هر 40 سگ برای واکنش زنجیره‌ای پلیمراز رونویسی معکوس (RT-PCR) مورد بررسی قرار گرفتند. پس از تعیین توالی ژن هماگلوتینین (ژن H)، آنالیز فیلوژنتیکی ژن H جدایه های استخراج شده با استفاده از نرم افزار MEGA™ 7 انجام شد.
نتایج: تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که ترشحات تنفسی در گروه دیستمپر-غیر عصبی (85%) و دیستمپر-عصبی (80%) دارای بیشترین نمونه مثبت برای تست RT-PCR بود، اما در گروه عصبی غیر دیستمپر، نمونه مایع مغزی نخاعی بالاترین (40%) بود. در گروه های عصبی، سنین بالای 12 ماه بیشترین درصد آلودگی دیستمپر را نشان دادند و در گروه دیستمپر-غیر عصبی، سنین 3 تا 6 ماه بیشتر درگیر بودند. توالی یابی و تجزیه و تحلیل فیلوژنتیکی ژن H نشان داد که تمامی نمونه های مورد بررسی متعلق به دودمان قطبی بودند. نتیجه گیری نهایی: بررسی ژنوتیپی ژن هماگلوتینین ویروس دیستمپر نشان داد که جدایه‌های اخیر، در هر دو شکل بالینی عصبی و غیرعصبی دیستمپر در ایران، مشابهت بسیار بالایی دارند. در سگ هایی که نتیجه تست سریع مثبت داشتند، تست PCR ترشحات تنفسی برای تشخیص ویروس حساس ترین نمونه است. در موارد عصبی که نتایج تست سریع منفی داشتند، PCR مایع مغزی نخاعی بالاترین حساسیت را داشته است، بنابراین می تواند یک راه حل تشخیصی باشد.
کلیدواژه: دیستمپر، سگ، هماگلوتینین، مایع مغزی نخاعی، عصبی

کلیدواژه‌ها

مجله طب دامی ایران

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 20 اردیبهشت 1402

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار